Mezuniyet Üzerine; Her Değişim Bir Devrimdir - 2

Mezuniyet işte. Benden 4 sene goturen ve belki 40 yıl getiren sürecin son kısmı. 

1.sınıftaki halim tam tamına felaketti. O dönemki fotoğraflarıma bakarkan pişmanlık hormonu salgılıyor hipotalamusum. Anlatmayayım hiç bence :)

18. Tercihte kazandığım bu üniversiteyi istemiyordum daha onceki yazıda dediğim gibi. Kazanınca kayda gittik babamla. Orada hazırlık sınavını oldum ve B kurundan başlamam icin ekim aynının ilk pazartesi günü gelmem soylendi. Ben mutluydum a,b,c ler ile hazırlıkta zaman harcamayacağım icin. Babam ise mutsuz; hazırlığa para ödeyeceği için (demek ingilizceme ne kadar güvendiyse)

Kayıttan sonra eve geldik ve birkac gun sonra okuldan aradılar; hazırlıktan değil de bölumden başlayacağımı ve dolayısıyla Ekim ayı değil, 27 Eylül’de derslerin başlayacağını. Bu sefer ben de mutluydum babam da. Babam bariz bir sekilde daha fazla.

Hiç çalışmadım 1. Sınıfta. HİÇ. Ortalamam da gayet düşük oldu tabii olarak. Aynı evde kaldığım arkadaşlar da benle isyandaydı. İnadım inat, anlatmayacağım. Okurken bile morali bozuluyor insanın. 1. Sınıftan 2. Sınıfa gecerkenki yaz memleketimde evden de hiç çıkmadım. Tamamen kaotik bir yazdı. piyuvv

3. sınıfta tamamen derse odaklıydım. Yarının liderleri, Akran Danışmanlık (Şahsen Üniversitemin ilk akran danışmanı benim, havamı atarım, hatta o sistemi okul yönetmeliğinde ben buldum öhöm öhöm), Farazi Dava, Yurtdışı falan hep 3. Sınıfta oldu. Neler neler olmadı ki. Ağır bir hastalık atlattım ve tüm arkadaşlar seferber olmuştu. Doğum günüm ilk kez böyle içten kutlandı. Her hafta beyran yedik, sankoda buz pateni yapalım dedik ve ben kayamadım düştüm pata küte ve mütemadiyen, Dominostan bedava pizza yedik (bu olay büyük bir hukuk savaşıydı aslında bizim için), call of duty ile yatıp kalktık, her gün altta kalanın canı çıksın ritueli yaptık, erken veda yaptım onlara (satış) ve daha neler neler. Ramazanın komple masaj yapması, Ramazana konu anlatırken cümlenin tam ortasında uyuyakalma başarım, Mustafa ile sabah ezanına kadar hazırladığımız gezi programı ve Aklıma gelmeyen nice atraksiyonlar. O günlerdeki birlik beraberliğimiz takdire şayandı. (Akif, Mustafa, Ahmet, Ramazan, Fatih <3)

4. sınıf ise artık yolun sonuna geldiğim sinyaliydi. Bu sene de bayağı şey yaşadım. Ama bunların en komiği sene başındaki bir olaydı. Hukuk 1. Sınıfta tanımadığım bir öğrenci arkamdan “müslüm abiii” diyerek sesleniyordu. Durdum. Birkaç soru sordu. Yanıtladım. Daha sonra; “abi senin ortalaman 3.97ymiş. bu sene de mezun olacakmışsın. nasıl yaptın” diye sordu. Anladım ki o an, benle mustafa’yı karıştırmış (: Ben kiiiiim 3.97 kim diyecektim ama demedim. Allah affetsin. Hala 3.97 sanıyor. :(

Yazmak isterim sayfalarca fakat biraz da onlara söz hakkı vermek lazım. Çok çektirdiğim o nadide insanlara… 3. Yazıda onların seslerine kulak vereceğiz. Selametle…

27 Eylül 2010 - 6 Haziran 2014